ΒΙΑ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ

Χουλιγκανισμός: Όταν η κοινωνική παθογένεια, αγωνίζεται…στα γήπεδα.

Ο χουλιγκανισμός, δε θα έπρεπε να αφορά τον φίλαθλο κόσμο, τον αθλητικό τύπο και τους αθλητές. Εκείνους δηλαδή, που αγαπούν να περιστρέφονται γύρω από τον αθλητισμό. Και ενώ εσύ και εγώ, έχουμε αγαπήσει μία ομάδα, επειδή μας έκανε να αγαπήσουμε τα σπορ, υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους ενδιαφέρει κανένα σπορ. Είναι πρωταθλητές στο…να εκτονώνουν την οργή τους. Μια οργή που φαίνεται να έχει συσσωρευθεί, από καθετί που μπορεί να έχει ψυχοκοινωνικές συνέπειες…Ταινίες όπως το Rise of the Footsoldier, το Football Factory και Green Street Hooligans, δείχνουν το εύρος και το βάθος του χουλιγκανισμού. Η πραγματικότητα όμως, ήταν πάντα πιο δυνατή από οποιαδήποτε εικόνα.

Ένα άρρωστο κίνημα με βρετανικές ρίζες…
Ο αθλητισμός έχει μέσα του την ίδια τη ζωή. Αγώνας, συναγωνισμός, ανταγωνισμός, πλαίσια κανόνων, υπέρβαση, νίκη, ήττα και άλλα πολλά. Αν αγαπάς τη ζωή, αγαπάς τον αθλητισμό και ό,τι αυτός εκπροσωπεί. Αν δεν αγαπάς τη δημιουργία, θα αγαπάς σίγουρα…την καταστροφή. Ο χουλιγκανισμός είναι προϊόν «γλωσσοπλασίας». Κάποιοι θέλουν κάποιον Ιρλανδό, με όνομα Χούλιγκαν να είναι ο πρώτος που δημιούργησε συμμορία φανατικών οπαδών. Άλλοι, πιστεύουν πως έρχεται από την λέξη «χούλι» που στα ιρλανδικά σημαίνει τον ακαλλιέργητο, τον βάνδαλο. Όπως και είναι, ο χουλιγκανισμός ξεκίνησε στη Βρετανία και συνδέθηκε με το ποδόσφαιρο. 

Όταν η βία, σταμάτησε να αφορά μόνο το περιθώριο…
Εντός και εκτός γηπέδων αρχικά, οπαδοί ομάδων σταμάτησαν να μετρούν επιτυχίες και τρόπαια των ομάδων τους και άρχισαν να μετρούν ο ένας τα θύματα του άλλου…Από τις πρώτες καταγραφές περιστατικών χουλιγκανισμού, υπάρχουν οι βίαοι διαπληκτισμοί μεταξύ οπαδών της Πρέστον Νόρθ Εντ και της Άστον Βίλα, των οπαδών της πρώτης με τους αντίστοιχους των Κουίνς Παρκ Ρέϊντζερς. Οι αναταραχές που …ξεχώριζαν, ήταν αυτές μεταξύ των οπαδών των ομάδων του Λίβερπουλ. Οπαδοί της Λίβερπουλ και της Έβερτον, έκαναν ολόκληρο το Μέρσεϊσάιντ, να ζει στους ρυθμούς της βίας. 

Από το 1960 και μετά, ο χουλιγκανισμός στη Βρετανία, ξεπερνά το στάδιο ενός επικίνδυνου φαινομένου του περιθωρίου και γίνεται ολόκληρο κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα. Η Μάργκαρετ Θάτσερ, στις 30 Μάη του 1985, απαγορεύει στις αγγλικές ομάδες να παίζουν στα ευρωπαϊκά κύπελλα για 5 χρόνια. Την προηγούμενη μέρα στο Χέϊζελ, η Λίβερπουλ και η Γιουβέντους αγωνίζονται για το βαρύτιμο τρόπαιο και οι οπαδοί της Λίβερπουλ, επιτίθενται στους οπαδούς της Γιουβέντους με αφορμή τα διαιτητικά λάθη. 600 τραυματίες και 29 νεκροί, γέμισαν τη μαύρη λίστα της αναμέτρησης.

Βία στα γήπεδα με όρους… πολιτικούς
Ο μεγαλύτερος μύθος που αιωρείται γύρω από την Μάργκαρετ Θάτσερ, είναι ότι εξαφάνισε τον χουλιγκανισμό. Αυτό που κατάφερε η αποφασιστική πολιτικός, ήταν να περιορίσει τα φαινόμενα χουλιγκανισμού εντός των γηπέδων. Αν έχετε γνωστούς που ζουν στην Αγγλία, θα μπορέσουν να σας επιβεβαιώσουν ότι ακόμη και σήμερα, οπαδοί διάφορων ομάδων, δίνουν ραντεβού βίας εκτός των γηπέδων. Ο χουλιγκανισμός, μετράει ήδη έναν αιώνα και κάτι χρόνια. Παράλληλα με την άνοδο του φαινομένου στην Αγγλία, ο σπόρος πέρασε και σε άλλες χώρες. Μάλιστα, πολλές φορές ο χουλιγκανισμός άγγιξε ταυτόχρονοα το ποδόσφαιρο και την πολιτική. 

Ο ναζισμός και οι ρατσιστικές απόψεις συνδέθηκαν πολλές φορές με ομάδες της Ευρώπης όπως τη Λάτσιο, τη Νυρεμβέργη, τη Χέρτα Βερολίνου και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στην αντίπερα όχθη, υπήρξαν ομάδες που φιλοξενούσαν οργανωμένους οπαδούς που είχαν ακροαριστερές απόψεις. Λιβόρνο και Ρόμα στην Ιταλία, Σεν Πάουλι στη Γερμανία, Μπαρτσελόνα και Μπιλμπάο στην Ισπανία (αυτονομία και ανεξαρτησία από το ισπανικό κράτος). Ο χουλιγκανισμός είχε βρει πλέον ολοκληρωμένη φωλιά για να επωάζεται. Το ποδόσφαιρο και την πολιτική…

Χουλιγκανισμός στην Ελλάδα και το ευρωπαϊκό …football factory.
Δυστυχώς στην Ελλάδα, ο χουλιγκανισμός έχει σταθερά μεγάλες διαστάσεις, με αποτέλεσμα εδώ και αρκετά χρόνια να απαγορεύεται η μετακίνηση των οπαδών. Παρόλα αυτά, ο χουλιγκανισμός μας θυμίζει πως δεν υπάρχει κατασταλτική λύση. Οι οπαδοί των ομάδων που επιθυμούν να «ξορκίσουν» με οργή ό,τι δε διεκδίκησαν, στήνουν καρτέρια θανάτου σε λεωφόρους και σε δρόμους. Πολλές φορές, οι οπαδοί μιας ομάδας και χωρίς να έχουν το…αντίπαλο δέος στην απέναντι κερκίδα, έχουν κάψει μέρος του γηπέδου. Παρόλα αυτά, ο χουλιγκανσιμός συνεχίζει και αποτελεί μέρος της ευρωπαϊκής κοινωνικής παθογένειας. Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες που οπαδοί της Ντόρτμουντ και της Μπάγερν, έκαναν το Λονδίνο άνω κάτω από τις βίαιες συγκρούσεις τους, όπως και οπαδοί της Μπάγερν με αυτούς της Στουτγκάρδης πριν και μετά τον τελικό του κυπέλλου της Γερμανίας.

Φιλότιμες αλλά ανεπαρκείς οι προσπάθεις της ΦΙΦΑ και της ΟΥΕΦΑ…
Η ΦΙΦΑ σε συνεργασία με την ΟΥΕΦΑ και με τις ομοσπονδίες των χωρών, έχουν στηρίξει τις προσπάθειές τους σε ένα πλαίσιο κανόνων, το «Fair Play». Μέσα στους κανόνες, υπάρχουν κανόνες συμπεριφοράς οπαδών και απαγορεύεται η οποιασήποτε βίαιη συμπεριφορά (εισβολή στον αγωνιστικό χώρο, ανταλλαγή βίας μεταξύ οπαδών, ρατσιστικά μηνύματα, ανάρτηση υβριστικών και πολιτικών πανό). Η ΟΥΕΦΑ, ελέγχει τις ομοσπονδίες και δύναται να επιβάλλει ποινές (διεξαγωγή κάποιου αριθμού αγώνων κεκλεισμένων των θυρών, πρόστιμα ακόμη και αποκλεισμό από ευρωπαϊκές διοργανώσεις) σε ομάδες των οποίων οι οπαδοί δεν φέρονται κόσμια.



ΠΗΓΗ
Αλέξανδρος Δρίβας