ΕΒΔΟΜΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ

Γ. Αδίδακτο κείμενο Θουκυδίδου Ἱστοριῶν VII, 61 (Πανελλήνιες 2012)

 

Ἄνδρες στρατιῶται Ἀθηναίων τε καὶ τῶν ἄλλων ξυμμάχων, 
ὁ μὲν ἀγὼν ὁ μέλλων ὁμοίως κοινὸς ἅπασιν ἔσται περί τε σωτηρίας καὶ πατρίδος ἑκάστοις οὐχ ἧσσον ἢ τοῖς πολεμίοις· ἢν γὰρ κρατήσωμεν νῦν ταῖς ναυσίν, ἔστι τῳ τὴν ὑπάρχουσάν που οἰκείαν πόλιν ἐπιδεῖν. Ἀθυμεῖν δὲ οὐ χρὴ οὐδὲ πάσχειν ὅπερ οἱ ἀπειρότατοι τῶν ἀνθρώπων, οἳ τοῖς πρώτοις ἀγῶσι σφαλέντες ἔπειτα διὰ παντὸς τὴν ἐλπίδα τοῦ φόβου ὁμοίαν ταῖς ξυμφοραῖς ἔχουσιν. ἀλλ’ ὅσοι τε Ἀθηναίων πάρεστε, πολλῶν ἤδη πολέμων ἔμπειροι ὄντες, καὶ ὅσοι τῶν ξυμμάχων, ξυστρατευόμενοι αἰεί, μνήσθητε τῶν ἐν τοῖς πολέμοις παραλόγων.

Γ1.

Να γράψετε στο τετράδιό σας τη μετάφραση του παραπάνω κειμένου.

Μονάδες 20 
 

Γ2.

Να γράψετε στο τετράδιό σας τον τύπο που ζητείται

για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις: 
 

ἀγὼν: την αιτιατική πληθυντικού

ναυσίν: την κλητική ενικού

ὅπερ: τη δοτική πληθυντικού στο θηλυκό γένος 
 

πρώτοις: τον ίδιο τύπο στον συγκριτικό βαθμό

σφαλέντες: τη δοτική πληθυντικού στο ίδιο γένος

κρατήσωμεν: το β ́ ενικό πρόσωπο της προστακτικής

του ενεστώτα στην ίδια φωνή 
 

ἐπιδεῖν: το απαρέμφατο του ενεστώτα στην ίδια φωνή

πάσχειν: το γ ́ ενικό πρόσωπο της οριστικής του μέλλοντα

ἔχουσιν: το α ́ ενικό πρόσωπο της ευκτικής του αορίστου β ́ στην ίδια φωνή

μνήσθητε: το γ ́ πληθυντικό πρόσωπο της οριστικής

του ίδιου χρόνου.

Μονάδες 10

Γ3α.

Να γίνει πλήρης συντακτική αναγνώριση των παρακάτω

τύπων:

στρατιῶται, τῳ, ἀθυμεῖν, τῶν ἀνθρώπων, ταῖς ξυμφοραῖς, τῶν παραλόγων

(μονάδες 6). 
 

Γ3β.

«ἢν κρατήσωμεν ταῖς ναυσίν, ἔστι τῳ τὴν ὑπάρχουσάν

που οἰκείαν πόλιν ἐπιδεῖν»:

να μεταφέρετε το παραπάνω χωρίο στον πλάγιο λόγο

(και με τους δύο τρόπους) εξαρτώντας το από τη φράση

«Ὁ Νικίας εἶπεν»

(μονάδες 4).

Μονάδες 10 


ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Γ1. 
Μετάφραση
 

Άνδρες στρατιώτες και των Αθηναίων και των άλλων συμμάχων, ο πολεμικός αγώνας που θα ακολουθήσει είναι εξίσου κοινός για όλους μας και για τη σωτηρία και για την πατρίδα περισσότερο για τον καθένα ξεχωριστά απ’ ό,τι για τους εχθρούς μας. Γιατί αν τώρα νικήσουμε με τα πλοία μας, είναι δυνατόν στον καθένα μας να ξαναδεί τη δική του πόλη (ή την πατρίδα του) που έχει (ή που υπάρχει) κάπου. Όμως, πρέπει να μη δυσανασχετείτε ούτε να παθαίνετε αυτό ακριβώς που παθαίνουν οι πιο άπειροι απ’ τους ανθρώπους, οι οποίοι, όταν αποτύχουν στους πρώτους αγώνες, έπειτα συνεχώς ζουν με την ελπίδα και το φόβο παρόμοιων Μσυμφορών. Αλλά όσοι από τους Αθηναίους είστε παρόντες, επειδή ήδη έχετε την εμπειρία πολλών πολέμων και όσοι απ’ τους συμμάχους είστε παρόντες, επειδή πολεμάτε πάντα μαζί μας, να θυμηθείτε τα παράδοξα που συμβαίνουν στους πολέμους.

Γ2.

ἀγών: τούς ἀγῶνας

ναυσίν: (ὢ) ναῡ

ὃπερ: αἷσπερ

πρώτοις: προτέροις

σφαλέντες: σφαλεῑσι(ν)

κρατήσωμεν: κράτει

ἐπιδεῑν: ἐφορᾶν

πάσχειν: πείσεται

ἔχουσιν: σχοίην

μνήσθητε: ἐμνήσθησαν

Γ3α.

Στρατιῶται: ονοματικός ομοιόπτωτος επιθετικός προσδιορισμός στο ‘‘ἂνδρες’’

τῳ: δοτική προσωπική στο απρόσωπο ρήμα ‘‘ἔστι’’

ἀθυμεῑν: ονοματικό τελικό απαρέμφατο ως Υποκείμενο στο απρόσωπο ρήμα ‘‘οὐ χρη’’ (Υποκείμενο απαρεμφάτου: ὑμᾶς, σχέση αναγκαστικής ετεροπροσωπίας)

τῶν ἀνθρώπων: γενική διαιρετική ως ονοματικός ετερόπτωτος προσδιορισμός στο ‘‘οἱ ἀπειρότατοι’’

ταῑς ξυμφοραῑς: δοτική αντικειμενική ως ονοματικός ετερόπτωτος προσδιορισμός στο ‘‘ὁμοίαν’’

τῶν παραλόγων: αντικείμενο στο ‘‘μνήσθητε’’ (ρήμα μνήμης)

Γ3β. 
 

Πλάγιος λόγος: Ὁ Νικίας εἶπεν ὃτι, εἰ κρατήσαιεν (-σειαν) ταῑς ναυσίν, εἴη τῳ τήν ὑπάρχουσάν που οἰκείαν πόλιν ἐπιδεῑν.

Ὁ Νικίας εἶπεν, εἰ κρατήσειαν (-σειαν) ταῑς ναυσίν, εἶναι τῳ τήν ὑπάρχουσάν που οἰκείαν πόλιν επιδεῑν

Διευκρινίσεις:

α) σε ειδική πρόταση εκφερόμενη με«εἰ και Ευκτική Πλαγίου Λόγου», επειδή το ρήμα εξάρτησης είναι ρήμα Ιστορικού χρόνου («εἶπεν»), και

β) σε ειδικό απαρέμφατο. Η δευτερεύουσα υποθετική πρόταση μεταφερόμενη στον πλάγιο λόγο θα εκφέρεται με εἰ και Ευκτική Πλαγίου Λόγου επειδή το ρήμα

εξάρτησης («εἶπεν») είναι ρήμα Ιστορικού χρόνου.

Η κύρια πρόταση στον πλάγιο λόγο θα μετατραπεί.