Έξι συμβουλές για το γράψιμο, από τον Τζων Στάινμπεκ

«Αν έχεις πρόβλημα, είσαι πληγωμένος ή έχεις ανάγκη, πήγαινε στους φτωχούς ανθρώπους. Είναι οι μόνοι που θα βοηθήσουν, οι μόνοι.»
Από τους σημαντικότερους συγγραφείς στην ιστορία της λογοτεχνίας, βαθιά πολιτικός και προερχόμενος από προλεταριακή οικογένεια μεγάλωσε δουλεύοντας μαζί με τους μετανάστες της Αμερικής των αρχών του εικοστού αιώνα και έγινε μάρτυρας της βίας, της εκμετάλλευσης και της αδικίας στο πρόσωπό τους.

Τα βιβλία του, Άνθρωποι και ποντίκια, Τα Σταφύλια της Οργής, Ο δρόμος με τις φάμπρικες, Ανατολικά της Εδέμ, Σ” έναν άγνωστο Θεό και πολλά άλλα, είναι ανθρώπινα , ουσιαστικά, και ενέπνευσαν, συγκίνησαν και συγκινούν ακόμα αναγνώστες σε όλο τον κόσμο…

Έξι συμβουλές του σπουδαίου συγγραφέα, σε όσους γράφουν, ή σε όσους ενδιαφέρονται να μάθουν πως έγραφε ο ίδιος…

1. Εγκαταλείψτε την ιδέα ότι θα τελειώσετε κάποτε το βιβλίο. Ξεχάστε τις 400 σελίδες που σας περιμένουν, και φροντίστε να γράφετε μία σελίδα μόνο την ημέρα, βοηθάει. Έτσι, όταν ξαφνικά τελειώνει, είναι μια ωραία έκπληξη.

2. Να γράφετε ελεύθερα και όσο πιο γρήγορα γίνεται και να πετάτε τα πάντα στο χαρτί. Ποτέ να μην διορθώνετε ή να ξαναγράφετε μέχρι να έχετε γράψει ολόκληρο το βιβλίο. Το να ξαναγράφετε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, συνήθως είναι μια δικαιολογία για να μην προχωράτε. Επίσης μπλέκεται και αλλάζει ο ρυθμός και η ροή, που μπορεί να έρθει μόνο με μια υποσυνείδητη σχέση με το υλικό.

3. Ξεχάστε το «ευρύ», το κοινό «γενικά». Πρώτα απ΄όλα, το ανώνυμο, απρόσωπο κοινό θα σας κατατρομάξει, και δεύτερον, σε αντίθεση με το θέατρο, αυτό το κοινό δεν υπάρχει. Στο γράψιμο, το κοινό, είναι ο ένας μοναδικός αναγνώστης. Εχω προσέξει ότι μερικές φορές βοηθάει να διαλέγεις ένα πρόσωπο, είτε ένα πραγματικό πρόσωπο από τη ζωή σου, είτε ενα φανταστικό, και να γράφεις έχοντας στο μυαλό σου αυτό σαν αναγνώστη.

4. Αν μια σκηνή ή μια σεκάνς δεν σας βγαίνει και νοιώθετε ότι την χρειάζεστε, προσπεράστε την και προχωρήστε. Όταν θα έχετε τελειώσει το βιβλίο, μπορείτε να γυρίσετε πίσω σε αυτήν και τότε μπορεί να δείτε ότι ο λόγος που σας δημιουργούσε πρόβλημα ήταν γιατί δεν είχε μπει στο σωστό σημείο.

5. Να προσέχετε αν μια σκηνή τη νοιώθετε πολύ κοντά σας, είναι πιο αγαπημένη από τις άλλες. Συνήθως θα φανεί ότι είναι αυτή που δεν κολλάει με τις υπόλοιπες.

6. Αν χρησιμοποιείτε διάλογο- να τον λέτε δυνατά καθώς το γράφετε. Μόνο τότε θα έχει τον προφορικό τόνο που χρειάζεται.

«Καθώς γράφετε», λέει ο Steinbeck,« να εμπιστεύεστε τις αποσυνδέσεις και τα κενά. Αν έχετε γράψει ό, τι βλέπει το μάτι σας και σταματήσατε, δείτε το πάλι. Δείτε κάτι άλλο. Κάντε ένα άλμα προς μια άλλη εικόνα. Μην απαιτείτε από τον εαυτό σας να κατανοήσει τη σύνδεση.  Μερικά από τα πιο σπουδαία πράγματα που συμβαίνουν στην μυθοπλασία γίνονται όταν ο συγγραφέας επιτρέπει σε αυτό που φαίνεται μια ξεκομμένη εικόνα, να τον ή την οδηγήσει μακριά από τον δρόμο που είχε πάρει… »