Συμβουλή Ημέρας: Το Περιβάλλον της Ιστορίας.

Ο αναγνώστης έχει 6 αισθήσεις, μία πάνω από τους συγγραφείς. Έχει αφή, όραση, ακοή, όσφρηση, γεύση και... φαντασία! Για να μείνει ικανοποιημένος λοιπόν, τα έργα μας πρέπει να έχουν λίγο από όλα αυτά. Και όλα μαζί μας κάνουν το Περιβάλλον της Ιστορίας.

Αφή: 
Δεν εννοώ φυσικά ότι θα ψηλαφίζει το χαρτί του βιβλίου. Μέσα στην ιστορία μας η ύλη που περιβάλλει τον ήρωα έχει την αντίστοιχη αφή του τοπίου. Στο Ανεμοδαρμένα Ύψη, ο τίτλος μας δίνει αμέσως εικόνα, ήχο αλλά και υφή, αυτή των ταλαιπωρημένων βράχων. Και μέσα στην ιστορία, μπορούμε να νιώσουμε στα πόδια μας το ανώμαλο έδαφος. Αυτή είναι η αφή.

Όραση: 
Τα μάτια του ήρωα είναι τα μάτια του αναγνώστη. Σαν προβολείς στοχεύουν τα πάντα και μας περνά την εικόνα. Ταυτόχρονα και την αίσθηση του κάθε τοπίου. Στον Άρχοντα των Μυγών, το παραδείσιο νησί με το απέραντο γαλάζιο ωκεανό μας προσφέρει μια εικόνα στο μυαλό μας και ένα όμοιο συναίσθημα. Αυτή είναι η όραση.

Ακοή: 
Είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν τον πρωταθλητή. Δεν μιλάμε για τους ήχους, αναφερόμαστε σε αυτούς. Το κελάρυσμα του νερού ή το φτερούγισμα των κορακιών, το θρόισμα των δέντρων έρχονται πλαγίως για να τονίσουν το περιβάλλον και να γαργαλίσουν τις αισθήσεις του αναγνώστη. Στην Τζέιν Έυρ, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικοί είναι οι ήχοι, όχι μόνο της φύσης αλλά και του ανθρώπινου παράγοντα, όταν η ηρωίδα ακούει μέσα στη μέση της νύχτας βήματα και βογκητά από το τελευταίο όροφο του αρχοντικού.

Όσφρηση: 
Όπως και η ακοή, είναι δευτερεύοντες αισθήσεις αλλά πολύ βοηθητικές για να αποδώσει ο συγγραφέας το τοπίο. Η μυρωδιά της αποσύνθεσης είναι χαρακτηριστικό του ότι κάτι δεν πάει καλά ενώ ένα άρωμα στον αέρα βοήθησε πολλές φορές τον Σέρλοκ Χολμς να αναγνωρίσει τον δράστη. Μάστερ των αρωμάτων δεν ήταν όμως ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, αλλά ο Πάτρικ Ζίσκιντ και το βιβλίο του Το Άρωμα, όπου μεταφράζει τον κόσμο σε μυρωδιές.

Γεύση: 
Συχνά χρησιμοποιείτε σε περιπτώσεις ανάγκης και μόνο όταν υπάρχει λόγος. Το φαγητό είχε μυστηριώδη γεύση, μπορεί να ήταν δηλητηριασμένο. Αναγνώριση κάποιου υλικού ή συστατικού με την γεύση ή ακόμη και αφύπνιση αναμνήσεων. Στο Καυτή Σοκολάτα, όχι μια ανάμνηση αλλά η γεύση βοήθησε να αναστηθούν οι ζωές δεκάδων ανθρώπων.

Φαντασία: 
Και φτάσαμε στο πιο υπέροχο από όλα. Η φαντασία λειτουργεί στον αναγνώστη διαφορετικά από ότι στους άλλους ανθρώπους. Εμείς την έχουμε για να ονειρευόμαστε και να δημιουργούμε μα για εκείνους είναι ακόμη μία αίσθηση που τους βοηθά να κατανοούν όσα εμείς γράφουμε. 
Όπως με τις 5 αισθήσεις κατανοούμε όλοι τον κόσμο που ζούμε, έτσι και με την Φαντασία γεμίζουμε τα κενά σε μια ιστορία. Κενά που πρέπει να αφήνει ο συγγραφέας για να δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να γίνετε μέρος της ιστορίας, να την κάνει δική του, να νιώσει όμορφα μαζί της. Αλλιώς έχουμε μόνο ένα κουρασμένο αναγνώστη που απλά πηγαίνει μηχανικά όπου θελήσουμε, λέει ό,τι θέλουμε και σκέφτεται ό,τι θέλουμε. 
Τα κενά και τα υπονοούμενα σε μια ιστορία είναι απαραίτητα όπως στα αστυνομικά έργα που η λύση αργεί να έρθει και τα στοιχεία αραδιάζονται με τέτοιο τρόπο ώστε ο αναγνώστης να προσπαθεί να λύσει το μυστήριο πριν τον ήρωα! Αυτό κάνει την ιστορία συναρπαστική!

Παράδειγμα δεν βάζω για την Φαντασία. Κάθε καλό έργο έχει μέσα του την φωλιά που περιμένει την Φαντασία να ξαπλώσει. Ελπίζω κάποια στιγμή να φωλιάσει και στην δική σας ιστορία!


Άσκηση: Το Περιβάλλον της Ιστορίας.
Γράψε μερικές μικρές ιστορίες των 5-10 χειρόγραφων σελίδων με τα παρακάτω θέματα, προσπαθώντας να ενσωματώσεις στο Τοπίο τις 6 αισθήσεις. (αφή, ακοή, γεύση, όραση, όσφρηση και φαντασία).

1) Ο αχυρώνας.
2) Ο βάλτος με τα κοράκια.
3) Εκδρομή στο λιβάδι.
4) Ο λόφος με τις πεταλούδες.
5) Το έρημο σπίτι.
6) Το μυστήριο της σπασμένης γέφυρας.

Δεν χρειάζεται η πλοκή να έχει συνοχή και νόημα. Μπορείτε να είστε όσο παράλογοι θέλετε σε αυτές τις ιστορίες! Το νόημα της άσκησης είναι να μπορέσετε να περιγράψετε το τοπίο ερεθίζοντας τις αισθήσεις του αναγνώστη. Μπορείτε να επικεντρωθείτε σε μία σε κάθε ιστορία από αυτές ή να τις βάλετε όλες μαζί σε κάθε μία ή όπως θέλετε εσείς!