Ο επίλογος μιας Ιστορίας

Όλοι μας ξέρουμε πόσο σημαντική είναι η αρχή ενός βιβλίου, αυτές οι πρώτες σελίδες που μπορεί να σε κερδίσουν, αλλά μπορεί και να σε αποτρέψουν από το να συνεχίσεις την ανάγνωση.

Τι γίνετε όμως με τον επίλογο ενός βιβλίου;
Πως μπορεί ένα ‘κακό’ (κατά την άποψη μας πάντα) τέλος να σε κάνει νιώσεις για το υπόλοιπο βιβλίο, ακόμα και αν μέχρι πριν το τέλος σου άρεσε;


Για εμένα το τέλος ενός βιβλίου είναι πιο σημαντικό από την έναρξη. Πιστεύω ο,τι εκεί κρύβεται η μαεστρία ενός συγγραφέα, πως δένει όλους τους χαρακτήρες και τις περιπέτειές τους όμορφα και κυρίως: με λογική κατάληξη, χωρίς να μοιάζει πιεσμένη.

Σε αυτό το ποστ θα σας μιλήσω για τα αγαπημένα μου endings, αλλά και για μερικά που δεν μου άρεσαν τόσο.

*Την ιδέα για αυτό το ποστ την πήρα από ένα βιντεάκι απο το κανάλι της Helene στο Youtube. (Δεν μπορώ να κάνω λίνκ.)

1) Sister απο την Rosamund Lupton (Στα ίχνη σου, εκδ. Διόπτρα).
Αυτό μπορώ να το κατατάξω και στις δυο κατηγορίες: Το θεωρώ τρελό out of nowhere twist αλλά με στεναχώρησε πάρα πολύ, τόσο που πρώτη φορά (και μοναδική ) που έκανα αρκετές μέρες να ξεπεράσω το συναίσθημα που μου προκάλεσε.
Η ιστορία είναι η εξής: Όταν η μητέρα της Βεατρίκης την παίρνει τηλέφωνο να της πει ότι εξαφανίστηκε η αδερφή της η Τες, εκείνη παρατάει τα πάντα και πάει από την Αμερική στην Αγγλία για να βοηθήσει. Βυθίζεται τόσο πολύ στην αναζήτηση της αδερφής της που αποξενώνει τους πάντες γύρω της και μπλέκεται σε επικίνδυνα δίχτυα.

2) Pet Sematary απο τον Stephen King (Νεκροταφείο ζώων, Bell).
Θαρρώ το τέλος είναι εξαιρετικό στο να δείξει πόσο πολύ βαθιά στην θλίψη και στην απόγνωση μπορεί να σε ρίξει η απώλεια ενός αγαπημένου ανθρώπου, αλλά και πως κάθε πράξη έχει και τις συνέπειές της και ότι εντέλει, όπως λέει και ένας χαρακτήρας στο βιβλιο ‘Sometimes dead is better’.
Ο King το θεωρεί από τα πιο τρομακτικά του βιβλία και μπορώ να καταλάβω γιατί, έχει πάρει το χειρότερο εφιάλτη ενός γονιού και τον έκανε ‘πραγματικότητα’.
Η ιστορία έχει ως εξής: Μια οικογένεια μετακομίζει σε ένα όμορφο σπίτι κάπου σε μια επαρχιακή πόλη δίπλα σε μια ‘Εθνική Οδό’. Δάσος παντού τριγύρω και πίσω από το σπίτι, πιο βαθιά στο δάσος, υπάρχει το Νεκροταφείο Ζώων. Μόνο που δεν μένουν για πολύ καιρό νεκρά. Η περιοχή εκεί ήταν χιλιάδες χρόνια πριν ιερή.

3)Animal Farm απο τον George Orwell (Η φάρμα των ζώων)
Η φάρμα των ζώων έχει ένα πολύ ξεκάθαρο πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα, με ένα πολύ δυνατό τέλος. Για αυτούς που δεν ξέρουν γιατί μιλάει το βιβλίο θα σας δώσω μια ιδέα. Όταν τα ζώα μιας φάρμας αποφασίζουν πλέον ότι δεν θέλουν να δουλεύουν σκληρά και να παίρνει όλα τα κέρδη ο αγρότης, σχεδιάζουν μια επανάσταση και πετυχαίνουν να ανεβάσουν στην εξουσία μια ‘κυβέρνηση’ από ζώα. Δυνατό ανάγνωσμα που δείχνει πολύ ξεκάθαρα ότι μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι ‘θέλει το καλό των σκληρά εργαζομένων’ ίσως και να κρύβει μέσα της ακριβώς το ίδιο πρόσωπο με το τέρας που πολέμησε! Νομίζω πως ήταν γραμμένο εναντίον του Σταλινικού κράτους (μπορεί και να κάνω λάθος).
Αυτοί είναι μερικοί από τους επιλόγους που βρήκα πολύ ενδιαφέροντες και θεωρώ ότι είναι δείγμα συγγραφικού ταλέντου.
Εσάς ποιο τέλος σας συγκλόνισε;


Επιμέλεια Λιάκας Παντελής



ΠΗΓΗ
Cherrybooklish Blog