ΤΡΙΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ

Γ. Αδίδακτο κείμενο 
’Ισοκράτους Ἀρχίδαμος, 103-105
(Πανελλήνιες 2014)
 
Οἶμαι γὰρ ὑμᾶς οὐκ ἀγνοεῖν, ὅτι πολλαὶ πράξεις ἤδη τοιαῦται γεγόνασιν, ἃς ἐν ἀρχῇ μὲν ἅπαντες ὑπέλαβον εἶναι συμφοράς, καὶ τοῖς παθοῦσι συνηχθέσθησαν, ὕστερον δὲ τὰς αὐτὰς ταύτας ἔγνωσαν μεγίστων ἀγαθῶν αἰτίας γεγενημένας. Καὶ τί δεῖ τὰ πόρρω λέγειν; Ἀλλὰ καὶ νῦν τὰς πόλεις τάς γε πρωτευούσας, λέγω δὲ τὴν Ἀθηναίων καὶ Θηβαίων, εὕροιμεν ἂν οὐκ ἐκ τῆς εἰρήνης μεγάλην ἐπίδοσιν λαβούσας, ἀλλ’ ἐξ ὧν ἐν τῷ πολέμῳ προδυστυχήσασαι πάλιν αὑτὰς ἀνέλαβον, ἐκ δὲ τούτων τὴν μὲν ἡγεμόνα τῶν Ἑλλήνων καταστᾶσαν, τὴν δ’ ἐν τῷ παρόντι τηλικαύτην γεγενημένην, ὅσην οὐδεὶς πώποτ’ ἔσεσθαι προσεδόκησεν· αἱ γὰρ ἐπιφάνειαι καὶ λαμπρότητες οὐκ ἐκ τῆς ἡσυχίας ἀλλ’ ἐκ τῶν ἀγώνων γίγνεσθαι φιλοῦσιν.
---------------------------------------------
συνάχθομαι : συμπονώ, συμπάσχω


Γ1. 
Να γράψετε στο τετράδιό σας τη μετάφραση του παραπάνω κειμένου.
Μονάδες 20
 
Γ2. 
Να γράψετε στο τετράδιό σας τον τύπο που ζητείται για καθεμία από τις παρακάτω λέξεις:

ὑμᾶς : την αιτιατική ενικού αριθμού στο γ΄ πρόσωπο

πόρρω : τον υπερθετικό βαθμό

ἀγαθῶν : το επίρρημα στον θετικό βαθμό

αὑτὰς : τη γενική πληθυντικού αριθμού στο β΄ πρόσωπο στο
ίδιο γένος

ἡγεμόνα : τη δοτική πληθυντικού αριθμού

οἶμαι : το γ΄ ενικό πρόσωπο του παρατατικού

ὑπέλαβον : το απαρέμφατο του παρακειμένου στην παθητική φωνή

τοῖς παθοῦσι : τον ίδιο τύπο στον μέλλοντα

ἔγνωσαν : το γ΄ ενικό πρόσωπο της ευκτικής στον ίδιο χρόνο

καταστᾶσαν : το β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής στον ίδιο χρόνο και στην ίδια φωνή.
Μονάδες 10
 
Γ3α. 
Να γίνει πλήρης συντακτική αναγνώριση των παρακάτω τύπων:
ὑμᾶς, συμφοράς, τοῖς παθοῦσι, τί, λαβούσας, ἡγεμόνα.
(μονάδες 6)

Γ3β. «αἱ γὰρ ἐπιφάνειαι καὶ λαμπρότητες οὐκ ἐκ τῆς ἡσυχίας ἀλλ’ἐκ τῶν ἀγώνων γίγνεσθαι φιλοῦσιν»:
Να μεταφέρετε την παραπάνω πρόταση στον πλάγιο λόγο, και με τους δύο τρόπους, με εξάρτηση από τη φράση: «Ὁ ῥήτωρ εἶπεν».
(μονάδες 4)
 
Μονάδες 10

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Γ1.
Γιατί νομίζω ότι εσείς δεν αγνοείτε, ότι πολλές ήδη πράξεις έχουν γίνει τέτοιες, τις οποίες στην αρχή όλοι ανεξαιρέτως νόμιζαν ότι είναι συμφορές και συμπόνεσαν αυτούς που έπαθαν, ύστερα όμως αντιλήφθηκαν ότι αυτές οι ίδιες είχαν γίνει αιτίες πάρα πολύ μεγάλων αγαθών. Και γιατί πρέπει να μιλώ για μακρινά γεγονότα; Αλλά και τώρα οι πόλεις που έχουν τα πρωτεία, εννοώ την πόλη των Αθηναίων και των Θηβαίων, θα διαπιστώναμε ότι απέκτησαν μεγάλη δύναμη όχι από την ειρήνη, αλλά από τα γεγονότα τα οποία, αφού απέτυχαν πρώτα στον πόλεμο, πάλι ανέκτησαν τη δύναμή τους, απ’ αυτά η πρώτη απέκτησε την ηγεμονία των Ελλήνων, ενώ η δεύτερη σήμερα έχει γίνει τόσο μεγάλη, όσο ποτέ ως τώρα κανείς δεν ήλπισε ότι θα γίνει· γιατί η φήμη και η δόξα δεν συνηθίζουν να γίνονται όχι από την ησυχία αλλά από τους αγώνες.

Γ2.
ἕ 
πορρωτάτω
εὖ
ὑμῶν αὐτῶν
ἡγεμόσι
ᾤετο
ὑπειλῆφθαι
τοῖς πεισομένοις
γνοίη
κατάστηθι

Γ3α.
ὑμᾶς: Υποκείμενο απαρεμφάτου οὐκ ἀγνοεῖν – ετεροπροσωπία

συμφοράς: Κατηγορούμενο στο υποκείμενο του απαρεμφάτου ἅς μέσω του συνδετικού εἶναι

τοῖς παθοῦσι: επιθετική μετοχή – Αντικείμενο ρήματος συνηχθέσθησαν

τί: αιτιατική της αιτίας στο  λέγειν

λαβούσας: κατηγορηματική μετοχή –συνημμένη στο αντικείμενο του ρήματος  τάς πόλεις

ἡγεμόνα: Κατηγορούμενο στο υποκείμενο της μετοχής  τήν  μέν  μέσω  της  μετοχής  καταστᾶσαν

Γ3β.
α) Ειδική πρόταση:
Ὁ ῥήτωρ εἶπεν ὅτι αἱ γάρ ἐπιφάνειαι καὶ λαμπρότητες οὐκ ἐκ τῆς ἡσυχίας ἀλλ’ ἐκ τῶν ἀγώνων γίγνεσθαι φιλοῖεν.

β) Ειδικό  απαρέμφατο :
Ὁ ῥήτωρ εἶπεν τάς γάρ ἐπιφανείας καὶ λαμπρότητας οὐκ ἐκ τῆς ἡσυχίας ἀλλ’ ἐκ τῶν ἀγώνων γίγνεσθαι φιλεῖν.